Authenticiteit, echtheid! Ik heb er zo’n behoefte aan. De zoveelste gekopieerde mening? Geen zin in. Geen tijd voor. Vind je iets niet tof? Kom er voor uit ipv er voor de lieve vrede nog tot aan je pensioen mee door te gaan. Ben je het ergens niet mee eens? Trek je mond open! Daar dient hij voor. Wees niet de zoveelste ja-knikker wiens mening sneller draait dan het windhaantje op de kerktoren. Wees jezelf dat bespaart iedereen een hoop desillusies en rond-de-pot-draaierij. Echt!
WAAROM ZIJN WE NIET ECHT?
Het zit van nature in de mens om zichzelf te beschermen en conflict uit de weg te gaan. Er zijn een drietal redenen* waarom we de waarheid wel eens durven te “verdraaien”.
- We willen ons op ons best voorstellen en die lelijke kantjes wegvagen.
- De andere heeft een bepaalde functie die we zien voor de persoon zelf: de bankdirecteur, onze baas … We reageren op die functie omdat we van hen iets gedaan willen krijgen.
- De andere heeft een sociale positie en we proberen ons conform te gedragen of zoals die persoon van ons zou wensen.
BE REAL
Ik vind die oppervlakkigheid en al die plastic maar niks. Elke keer die teleurstelling als je op “leugentjes om bestwil” botst. Het doet iets met mijn vertrouwen in die persoon: dat verdwijnt. Vroeger zou ik hen stuk voor stuk tot de orde geroepen hebben. Hen confronteren met hun gejok. Vingertje in de lucht. Ik zou – weer eens – ten strijde getrokken zijn voor meer rechtvaardigheid, oprechtheid en eerlijkheid. Dat ben ik afgeleerd. (Je wordt daar echt ontzettend moe van.) Nu neem ik gewoon afstand. Afstand in kilometers en afstand qua gevoel. Bovendien, wat is “de waarheid”? Er is mijn waarheid, gekleurd door mijn visie, mijn opvattingen en er is de waarheid van de anderen. Wie ben ik dan om te gaan (ver)oordelen? Ik weet het allemaal wel hoor. Alleen, af en toe …
* De Morgen: “Een echt gesprek, waarom is dat toch zo moeilijk?”