Terwijl ik dit schrijf, zit ik te wachten op de reparatie van mijn Iphone. Dinsdag begaf de batterij het en sindsdien ben ik offline. Een verademing, dat wel. Alleen wordt het nu wat onhandig en ik begin hem te missen. Dus ik leef weer op hoop. Hopelijk kunnen of willen ze hem dan nu wel maken. Tot hiertoe was het vooral een flinke beproeving van mijn geduld. En van mijn temperament. Resultaat: ik was heel prikkelbaar en kreeg één flinke “melt down”. Geef toe, het was er het weer voor.
BEGINNEN BIJ HET BEGIN
Er was eens een reparatiedienst in Schilde. De sympathieke winkelverantwoordelijke wilde me graag helpen alleen was de monteur pas donderdag terug. Of ik dan terug wilde komen. – Ach ja, ik snap het wel hoor. Het is voor iedereen vakantie. Die 2 dagen wachten, dat zou nog wel lukken. – Als ik wou, dan kon ik mijn toestel gerust al achterlaten. Dat kon voor hen allemaal. Euhm, nee, voor mij lukt dat niet. Dat ziet deze controlefreak niet zitten. Ik kom donderdag wel gewoon terug.
Zo gezegd, zo gedaan. Donderdagvoormiddag, ik terug naar Schilde. Hehe, wat zou ik blij zijn als mijn telefoon terug werkte. – Na twee dagen zonder merk je toch dat dat ding vergroeid is geraakt met je hand. Je krijgt last van fantoomtrillingen hier en daar. – Alleen stond dat feestje niet op de planning van de reparatiedienst. Er hing een briefje aan hun deur dat ze gesloten waren tot volgende week dinsdag omwille van de hitte. Say what?! Al een geluk dat ik mijn toestel niet bij hen achterliet. Hebben ze trouwens een ander weerbericht gehoord dan ik? Vrijdag is de laatste dag die kraakt onder de verzengende hitte. Bon, een andere reparatiedienst dan maar. Het is vakantie, ik heb tijd. Keep cool Geenske.
TICK TICK TICK TICK TICK TICK TOCK
Lichtjes pissed rijd ik terug naar huis. Dan maar effe googelen waar ik ‘m nog kan laten maken. Eureka! Expert in Westmalle kan me helpen en nog wreed snel ook! Als ik nu in mijn wagen spring dan heb ik ‘m binnen het half uur terug in mijn handen, zegt de vriendelijke figuur aan de telefoon. Wauw! Da’s service zeg! Ik vlam naar Westmalle, met het risico op een paar boetes, en sta net op tijd aan de balie. Mijn telefoon verdwijnt naar de herstelruimte achter de balie. En even snel staat de verantwoordelijke terug bij mij mét mijn telefoon. Da’s niet pluis. Hij meldt dat ze de betreffende batterij niet binnen hebben en dat die pas volgende week dinsdag of donderdag wordt verwacht. “Heel uitzonderlijk dat dit gebeurt hoor mevrouw.” Ja gast, de Lotto winnen is dat ook maar dat heb ik toch nog niet voor gehad. Ik weet het wel, hij kan er niet aan doen. Ik zei het ook niet luidop maar er begint toch stilaan een en ander te borrelen. Heel mijn zoektocht naar rust en kalmte van de laatste tijd lijkt even tevergeefs. Het kookpunt is nog niet bereikt maar ik schat dat ik toch al aan 85 graden zit. Een paar keer vloeken – en dat kan ik! – een paar keer diep zuchten en vooruit, het is uit mijn systeem. Opnieuw Google checken dan maar.
AND THEN … BANG, I LOST IT
Switch kan me helpen zegt de meneer aan de telefoon. Gewoon een afspraak maken et voilà. Let wel: je kan niet in elke Switch terecht, in onze buurt alleen in die van de Noorderlaan, en een afspraak maken kan pas voor morgenmiddag. En mijn batterij? Die is binnen! Kleir! Switch here I come! Apple officials and my saviors dus als die het niet kunnen dan weet ik het ook niet meer. Tegen de middag bol ik vrolijk naar Antwerpen. YES. Nog een uurtje en ik kan terug bellen. Na 3 dagen zonder telefoon, begint het nu serieus te kriebelen. Geen What’sApp, geen telefoon. De rest mag dan wel via de computer of Ipad kunnen maar dat vind ik bijlange niet zo handig. Net op tijd vlieg ik het filiaal binnen. “Ah nee, dit is de winkel, u moet hiernaast zijn mevrouw. In het servicecenter.” Bon, dat zal de zaak nu ook niet meer maken. Ik meld me in het gebouw daarnaast aan. Een vriendelijke kerel neemt mijn telefoon over en zegt even te wachten want dat ze standaard eerst even moeten nakijken of het wel om een officiële batterij gaat. Anders mogen ze die niet vervangen. En toen wist ik het gewoon « The shit is about to hit the fan! » Het ventje kwam terug met de gevleugelde woorden: « Sorry mevrouw, dit is een fake batterij. » En toen is het gebeurd. Ik ben ontploft. BAM! Hupla, los in de Switch-winkel op de Noorderlaan. 3 dagen lichte irritatie, opgebouwd tot een prachtige frustratie, afgekruid met een hoop verscheten tijd, bleek het perfecte recept voor een shit storm aan geroep. Fier ben ik er niet op. In mijn Spaanse – of was het een Franse – colère heb ik nog wel gebruld dat hij er ook niet aan kon doen maar dat het me tot HIER zat. O boy. Sorry dude. Niet fraai.
Terug de auto in richting Sint-Antonius, met het nodige gevloek en gegrom achter het stuur. Dit betekende niet alleen dat die telefoon nog niet gemaakt was, kwam nog eens bij dat ik gewoon zonder verpinken in ‘t zak gezet ben door de vorige hersteldienst die de batterij heeft vervangen. Garantie? Verdwenen twee jaar geleden toen ik ‘m daar liet herstellen. Ik mag van geluk spreken dat die telefoon goed is blijven werken of ik had al eerder dikke – en misschien veel ergere – miserie gehad.
Ga ik bij de hersteller in kwestie de boel op z’n kop zetten? Eens flink mijn gedacht zeggen? Een half jaar geleden had ik dat ZEKER gedaan. Nu heb ik er over nagedacht, imagine! en ik heb beslist het te laten. Waarom? Wat heb ik er bij te winnen? Mijn probleem blijft hetzelfde: die telefoon blijft kapot. Mijn opties: weer op zoek naar een andere hersteldienst, of deze Iphone in de vuilbak gooien en een nieuwe kopen. Vermits ik Rockefeller niet ben, wordt het optie 1. En ik ben fier dat ik geen energie meer in iets heb gestopt dat het simpelweg niet waard is.
HET IS ECHT! NA REGEN …
Komt de Phonedokter uit Kapellen. Na me er een paar keer van verzekerd te hebben dat ze de juiste batterij in stock hadden – ik ga niet nog eens voor Piet Snot de baan op – en dat ze echt vandaag mijn telefoon zouden repareren, reed ik richting Kapellen. Awel, en ze deden er ook echt hun beloofde best. Een supervriendelijke kerel aan de toonbank. En dat uurtje dat ze nodig hadden om die batterij te vervangen waren nauwelijks twintig minuten. Sweet! Eindelijk terug leven in mijn bakske en weer bereikbaar.
Of die batterij nu dan wel een officiële van Apple is? Voor mij maakt het niet meer uit. The damage was done toen die vorige hersteller besliste om fake materiaal te gebruiken. Zoveel is mijn Iphone 6s na drie jaar ook niet meer waard. De garantie is wellicht al verlopen. Alleen zit het me niet lekker wat die vorige hersteller deed. Het stinkt. Toen de batterij werd vervangen was mijn Iphone nauwelijks een jaar oud. Het zou fijn geweest zijn mochten ze open kaart hebben gespeeld en gezegd hebben wat de gevolgen waren als ik de herstelling bij hen liet uitvoeren. Naïef? Waarschijnlijk wel. Liever naïef dan oneerlijk.